jeden z systemow filmu panoramicznego
Najczęściej jednak panoramiczne zdjęcie zębów zlecane jest w przypadku, kiedy: stomatolog chce ocenić ogólny stan zdrowia zębów, wykluczyć obecność próchnicy lub skontrolować jakość wykonanego leczenia kanałowego. W związku z tym wykonanie zdjęcia panoramicznego zębów może zostać zlecone zarówno przez stomatologa, jak i
jeden z systemów filmu panoramicznego. Rozwiązania do krzyżówek. Kontakt . Główną zaletą naszego serwisu jest ogromna baza słów i pytań, według których
jeden z systemów telewizji użytkowej ★★★★ Xsamael: MINOLTA: producent aparatów foto. ★★★ NAVSTAR: GPS, jeden z systemów nawigacji satelitarnej ★★★★ Gorol: NOBILES: polski producent farb ★★★ PŁASZCZ gronostajowy, w herbie Liechtensteinu ★★★★★ sylwek: CINERAMA: jeden z systemów filmu panoramicznego
Trzeba jednak pamiętać, że niejasności dotyczą odbioru filmu przez widza. W przygotowaniu produkcji filmowej opracowuje się najpierw scenariusz (który jest tylko literackim zapisem fabuły), a następnie scenopis , będący już podstawą działania ekipy filmowej i zawierający precyzyjny spis ujęć, scen, planów, ustawienia kamery
Praca lub rozrywka, czyli kiedy potrzebujesz panoramicznego obrazu. Obraz panoramiczny zmienia sposób postrzegania tego, co wyświetla się na ekranie. Nowoczesne monitory gamingowe 4K zapewniają stały odbiór doskonałego obrazu. To ważna zmiana w stosunku do efektu uzyskiwanego przez starsze urządzenia.
nonton film all of us are dead sub indo. Przykłady Odmieniaj "Poszliśmy zobaczyć jakąś epopeję w kinie “Technicolor and Cinerama""." Cinerama była po raz pierwszy zaprezentowana 30 września 1952 roku na Broadway Theatre w Nowym Jorku. WikiMatrix Szerokie ekrany, cinerama, filmy w 3D, jasna cholera, w desperacji zaczęto kręcić nawet filmy z zapachami. Literature Cinerama została wymyślona przez Freda Wallera i Meriana C. Coopera. WikiMatrix Powiedział, że na ekranie Cinerama zyskuje każdy film. Literature Światowa premiera odbyła się 4 grudnia 2013 roku w Cinerama Dome w Hollywood w Kalifornii. WikiMatrix Mieli tam jeden z ostatnich w kraju ekranów typu Cinerama. Literature Pięć razy zaciągnąłeś mnie na „2001: Odyseję kosmiczną”, kiedy grali to w „Cinerama” w Houston. Literature Atrakcyjność systemu anamorfotycznego polegała na tym, że oferował on podobne proporcje obrazu co Cinerama (2,59:1), ale bez jego niewygody i konieczności synchronizacji mechanizmów przesuwu taśm. WikiMatrix Powtórka leciała w VistaVision i w Cineramie. Literature Redaktor Magazynu Filmowego Cinerama. WikiMatrix Przybywają, żeby usiąść w fotelach Chińskiego Teatru Manna, Teatru Pantages, Teatru Kodaka, El Capitan, Cinerama Dome. Literature
HANGZHOU, Chiny, 10 lutego 2022 r. /PRNewswire/ — Świat u progu roku 2022 nadal walczy z pandemią. Jednak pomimo trudności branża bezpieczeństwa nie ustaje w dążeniach do zmiany, dostosowania i rozwoju. W przypadku kilku tendencji obserwuje się nawet przyspieszenie. Duże i małe podmioty z naszej branży, oprócz tradycyjnego „fizycznego bezpieczeństwa” szybko opracowują nowatorskie rozwiązania z zakresu SI, chmury obliczeniowej, internetu rzeczy i cyberbezpieczeństwa. Wszystko wskazuje na to, że branża bezpieczeństwa jest na etapie przedefiniowywania się. Odchodzi od tradycyjnych zabezpieczeń i rozwija działalność w nowych obszarach bezpieczeństwa, które zapewnią społecznościom, spółkom i społeczeństwom nowe zdobycze w dziedzinie analiz i zrównoważenia. Hikvision pragnie podzielić się kilkoma ideami i oczekiwaniami dotyczącymi kluczowych tendencji, które najprawdopodobniej będą wpływać na branże bezpieczeństwa w 2022 r., a nawet w dalszej przyszłości. Wszechobecna SI Sztuczna inteligencja (SI) jest dziś dość powszechnie wykorzystywana w branży bezpieczeństwa. Coraz więcej klientów docenia wartość SI i znajduje nowe obszary jej wykorzystywania w różnorodnych scenariuszach. Oprócz ARTR, automatycznych powiadomień o zdarzeniach i systemach eliminowania fałszywych alarmów, SI wykorzystuje się także w szerszym zakresie, między innymi do wykrywania środków ochrony indywidualnej, zapobiegania upadkom osób starszych, wykrywania pól minowych i wielu innych. Obserwujemy też większe chęci do nawiązywania współpracy, producenci z branży bezpieczeństwa, coraz częściej udostępniają wyprodukowane urządzenia do wykorzystania przez podmioty trzecie, a także uruchamiają otwarte platformy klienckie, na których mogą oni tworzyć i udostępniać własne algorytmy SI dostosowane do indywidualnych potrzeb. SI jest jedną z podstawowych technologii decydujących o przekształceniach w branży bezpieczeństwa. Dzięki optymalizacji algorytmów, a także większej mocy obliczeniowej i obniżeniu kosztu czipów, możliwemu dzięki nowym zdobyczom technologii półprzewodników z ostatnich lat, zastosowanie SI stopniowo stają się funkcjami i funkcjonalnościami podstawowymi, akceptowanymi przez wszystkie sektory branży, mamy zatem podstawy, aby przewidywać „wszechobecności SI”. SI i internet rzeczy przyczynią się do postępu cyfryzacji i przenikną do różnych sektorów przemysłu Branża bezpieczeństwa staje się coraz bardziej znaczącą częścią świata internetu rzeczy, wzbogacającego możliwości obrazowania dzięki coraz bardziej powszechnemu korzystaniu z kamer dozorowych i innych urządzeń bezpieczeństwa. Nie da się zaprzeczyć, że granice branży bezpieczeństwa ulegają zatarciu i wykraczają znacznie poza obszar bezpieczeństwa fizycznego. Tymczasem upowszechnienie technologii SI umożliwia podłączonym urządzeniom stanie się inteligentnymi „obiektami” świata internetu rzeczy. Połączenie SI i internetu rzeczy, czy jak to nazywamy AIoT, wynosi branże bezpieczeństwa na wyższy poziom, automatyzuje przepływy pracy i procedury stosowane w przedsiębiorstwach, a także wspomaga transformację cyfrową w takich obszarach przemysłu jak energia, logistyka, produkcja, handel detaliczny, edukacja, opieka zdrowotna, itp. Z naszej perspektywy AIoT oferuje branży większe możliwości szybkiego rozwijania obszarów nowego zastosowania urządzeń i systemów bezpieczeństwa. Obecnie urządzenia bezpieczeństwa coraz częściej wyposaża się w nowe, potężne techniki obrazowania, między innymi funkcjonalności radarowe, lotniczego skaningu laserowego, pomiaru temperatury, czujniki wilgotności i detekcji wycieków gazu. Nowe urządzenia realizują o wiele więcej zadań niż jeszcze kilka lat temu, gdy do ich obsłużenia potrzebnych było wiele, różnych urządzeń, spełniają funkcje z zakresu bezpieczeństwa, ale też inne, inteligentne funkcje niezbędne w coraz szybciej rozwijającym się świecie. Systemy zintegrowane zlikwidują silosy danych Pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach prywatnych i sektorach usług publicznych z pewnością skorzystają z szansy na pozbycie się skomplikowanych „silosów danych”. Dane i informacje rozbite i przechowywane w niekompatybilnych systemach bądź grupach, tworzą bariery dla współdzielenia informacji i współpracy uniemożliwiając personelowi kierowniczemu uzyskanie holistycznego wglądu w działalność. W tym obszarze sprawdzi się podejście oparte na łączeniu zróżnicowanych systemów informacji – mamy nadzieję, że na tyle, iż pozwoli na wyeliminowanie silosów danych. Oczywiste jest dążenie branży bezpieczeństwa do łączenia systemów wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, w tym aby wymienić tylko kilka z nich, w obszarze obrazowania, kontroli dostępu, alarmów, zapobiegania pożarom i zarządzaniu sytuacjami wyjątkowymi. Ponadto coraz więcej systemów niezwiązanych bezpośrednio z bezpieczeństwem, systemy kadrowe, finansowe, magazynowe i logistyczne, również łączy się w zintegrowane platformy zarządzania, co wpływa na rozszerzenie współpracy i wspiera personel kierowniczy w podejmowaniu lepszych decyzji popartych kompleksowymi danymi i analizami. Kluczowe znaczenie będą miały rozwiązania i usługi „w chmurze” Podobnie jak SI, chmura nie jest nową tendencją, ale rozwijającą się w naszej branży. Zarówno na rynkach, na których działają małe spółki, jak i zdominowanych przez duże przedsiębiorstwa obserwujemy, że nadszedł moment na szersze wykorzystywanie rozwiązań i usług w chmurze. Jesteśmy też świadkami, że pandemia przyspieszyła przejście osób fizycznych i przedsiębiorstw z całego świata na działalność w chmurze. Wszystkie przedsiębiorstwa domagają się platform czy usług oferujących prostotę, zarządzanie ograniczonymi zasobami, a także nieskomplikowaną i wykonalną konfigurację. Usługi w chmurze oferujące te funkcjonalności są niezwykle cenne. Infrastruktura w chmurze nie wymaga utrzymywania lokalnego serwera czy oprogramowania. Użytkownicy mogą wygodnie zweryfikować status aktywów i przedsiębiorstwa w czasie rzeczywistym, szybko uzyskać powiadomienia o zdarzeniach w obszarze bezpieczeństwa i alarmowe, a także zareagować na sytuacje nadzwyczajne korzystając jedynie z aplikacji mobilnej. Podmiotom branży bezpieczeństwa chmura oferuje możliwość zdalnego wsparcia klientów w konfigurowaniu urządzeń, usuwaniu wirusów, utrzymaniu i zwiększeniu bezpieczeństwa systemów, a także świadczenie usług o wartości dodanej. Krystalicznie czysta wizualizacja stanu bezpieczeństwa będzie standardem w każdych warunkach atmosferycznych i fizycznych, o dowolnej porze dnia i nocy Najważniejsze w przypadku kamer dozorowych jest zachowanie czytelności obrazu i całodobowa rejestracja zdarzeń w każdych warunkach, w tym przy różnej pogodzie. Kamery wyposażone w technologię zmierzchową, rejestrujące obraz w kolorze i wysokiej rozdzielności również w porze wieczornej i nocnej, cieszą się ogromnym zainteresowaniem rynku. W coraz większej gamie modeli imponującą technologię, między innymi 4K, zmiennej ogniskowej i PTZ. Ponadto, aby zapewnić większą czytelność obrazu z kamer dozorowych w warunkach słabej widoczności – zwłaszcza w niekorzystnych warunkach pogodowych – stosuje się wysoko wydajne czujniki obrazowania, technologię inteligentnego przetwarzania sygnałów (ang. ISP) oraz algorytmy SI, dzięki którymi kamery są w stanie rejestrować wyraźny i dokładny obraz. Gdy mowa o technologii obrazowania, nie sposób pominąć dążenia do montowania w nowych kamerach wielu soczewek. Kamery wyposażone w jedną soczewkę nie są w stanie z dużej odległości uchwycić szczegółów ani widoku panoramicznego w przypadku obiektów o dużych gabarytach. Oferują tylko jedną z tych dwóch funkcji. Ale wyposażenie jednej kamery w wiele soczewek pozwala na równoczesne rejestrowanie widoków panoramicznych jak i szczegółowych, uzyskać zbliżenie na pewne elementy obiektu wielkogabarytowego. Zalety tego typu kamer z pewnością zostaną docenione w takich obiektach jak lotniska, porty, stacje przesiadkowe, parkingi, stadiony i boiska. Biometryczna kontrola dostępu zaowocuje poprawą bezpieczeństwa i większą efektywnością Autoryzowana kontrola dostępu znacząco się zmieniła na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci, klucze zastąpiono kodami PIN i kartami identyfikacyjnymi. Dziś wkraczamy w erę biometrii. Uwierzytelnianie biometryczne odcisków palców i dłoni, ale także twarzy i tęczówki, szturmem zdobywa rynek kontroli dostępu. Biometryczna kontrola dostępu przynosi szereg korzyści, w tym większe bezpieczeństwo i wydajność, ale także ogranicza możliwość sfałszowania tożsamości. Weryfikacja zajmuje zaledwie kilka sekund – a nawet setnych sekundy – pozwala też uniknąć kontaktu fizycznego. Weryfikacja tęczówki, odcisku dłoni czy twarzy zapewnia bezdotykową kontrolę dostępu, która wskutek pandemii staje się coraz bardziej pożądana. Podejście „zero zaufania” uwypukli znaczenie cyberbezpieczeństwa Cyberbezpieczeństwo stało się niezwykłym wyzwaniem dla branży, zwłaszcza w świetle coraz bardziej licznej gamy urządzeń bezpieczeństwa połączonych przez internet. Niedawno na kluczowych światowych rynkach wprowadzono bardziej restrykcyjne regulacje w zakresie bezpieczeństwa danych i ochrony prywatności, między innymi rozporządzenie o ochronie danych osobowych w UE, a także ustawę o ochronie danych w Chinach, które stawiają cyberbezpieczeństwu większe wymagania. Odnotowane w 2021 r. ataki na kilka przedsiębiorstw polegające na wymuszeniu okupu w zamian za odblokowanie dostępu do danych przekonały nas w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że spółki z każdej branży muszą wzmocnić architekturę bezpieczeństwa ich sieci i wprowadzić dodatkowe zabezpieczenia sieciowe. A zatem jak reagujemy na coraz większe wyzwania dla cyberbezpieczeństwa? Mimo że sama idea powstała już w 2010 roku, podejście „zero zaufania” zdobyło szeroką popularność dopiero w ostatnich latach. Inicjatywa strategiczna powstała z myślą o zapobieganiu naruszaniu danych dzięki wyeliminowaniu zaufania do architektury sieci przedsiębiorstwa. Koncepcja „zero zaufania” wywodzi się z filozofii „nie ufaj i zawsze kontroluj”. Koncepcja ta zyskała szerokie poparcie branży IT i dziś powoli, ale skutecznie przenika do obszaru fizycznego bezpieczeństwa i w coraz większym stopniu staje się istotną częścią świata internetu rzeczy. Ekologiczna produkcja i inicjatywy niskoemisyjności będą się upowszechniać Istnieje pełna zgoda co do tego, że społeczeństwa na całym świecie cenią sobie inicjatywy w zakresie niskoemisyjności. Klienci rynku bezpieczeństwa również preferują produkty o niskim poborze energii i coraz częściej poszukują kamer zasilanych energią słoneczną. Tymczasem prawodawstwo, regulacje i polityki lokalne zaostrzające normy emisji dwutlenku węgla zmuszają przedsiębiorstwa do stosowania w ich codziennej działalności i produkcji bardziej środowiskowo świadomych praktyk, w tym korzystania z bardziej przyjaznych dla środowiska tworzyw, a także dostosowywania energooszczędnych projektów do potrzeb procesów produkcyjnych. Cieszy nas, że coraz większa liczba producentów z branży bezpieczeństwa analizuje możliwości prowadzenia „ekologicznej” produkcji i angażuje się w ograniczanie śladu węglowego. Działania w tym zakresie już się rozpoczęły, choć ich finalizacja potrwa. W 2022 roku oczekujemy szeregu znaczących postępów w tym obszarze. Dowiedz się więcej Aby uzyskać więcej informacji o dowolnym z poruszonych zagadnień lub dowiedzieć się więcej o przeanalizowanych przez Hikvision, najnowszych tendencjach w branży bezpieczeństwa zapraszamy do odwiedzenia strony bloga Hikvision. Zdjęcie – Źródło: Hikvision Digital Technology Źródło informacji: PR Newswire Źródło informacji: PR Newswire
Czym jest kinopanorama? Co znaczy kinopanorama? kinopanorama jeden z systemów kina panoramicznego, projekcja z 3 taśm Wyraz kinopanorama posiada 2 definicje: 1. kinopanorama-jeden z systemów kina panoramicznego, projekcja z 3 taśm 2. kinopanorama-technologia rejestracji i projekcji filmu panoramicznego dającego złudzenie rzeczywistości Zapisz się w historii świata :) kinopanorama Podaj poprawny adres email * pola obowiązkowe. Twoje imię/nick jako autora wyświetlone będzie przy definicji. Powiedz kinopanorama: Odmiany: kinopanoram, kinopanoramach, kinopanoramami, kinopanoramą, kinopanoramę, kinopanoramie, kinopanoramo, kinopanoramom, kinopanoramy, Zobacz synonimy słowa kinopanorama Zobacz podział na sylaby słowa kinopanorama Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa kinopanorama Zobacz anagramy i słowa z liter kinopanorama Kilo India November Oscar Papa Alpha November Oscar Romeo Alpha Mike Alpha Zapis słowa kinopanorama od tyłu amaronaponik Popularność wyrazu kinopanorama Inne słowa na literę k Kolonia Makówko , kapitalny , Karczowice , Konstancin-Jeziorna , Kusek , krzywozęby , Kąty Rakszawskie , kolejkowanie , kram , Kaszyce Wielkie , Korniłowicz , Kolonia nad Jeziorem , kanibalizacja , Krzeczewo , koźlanin , kopnięty , Krysiewicz , Kossów , Kolonia Wesoła , kosmiczny , Zobacz wszystkie słowa na literę k. Inne słowa alfabetycznie
Lista słów najlepiej pasujących do określenia "system filmu panoramicznego":CINERAMALIGAGUŁAGUKŁADKLUCZSIEĆPLANSEKWENCJANAUKATECHNIKOLORTWIERDZARADIOMETROBUNTKOŃCÓWKAWOJCIECHPRAWOHAKERPOKOLENIEISO
W pierwszym etapie związanym z przygotowaniem materiału badawczego spre-cyzowano rodzaj materiału wizyjno-fonicznego, który został poddany badaniu. Zało-żono, że badanie wpływu kierunku patrzenia na percepcję dźwięku powinno być prze-prowadzone z wykorzystaniem trzech rodzajów próbek. Pierwszy rodzaj próbek umoż-liwił przeprowadzenie tak zwanego „testu podstawowego” (ang. basic test), na potrzeby niniejszej pracy określanego skrótem BT. BT może być przeprowadzany w różnych konfiguracjach [4] [8] [20] [124]. Wyodrębnić można jego charakterystyczne cechy: bodźce wzrokowe i słuchowe trwają bardzo krótko (120-200 ms), odstęp pomiędzy kolejnymi bodźcami jest równy wielokrotności czasu trwania pojedynczego bodźca. Ponadto, dźwięk i obraz są najczęściej prezentowane synchronicznie. Bodziec słucho-wy może przyjmować różną postać. W badaniach opisanych w literaturze najczęściej 92 wykorzystywanym bodźcem wzrokowym były pojedyncze jednobarwne kwadraty lub koła (dyski), zaś bodźcem słuchowym – szum biały, dźwięk metronomu lub pojedyn-cze tony. W przygotowanym na potrzeby badań rozprawy doktorskiej teście BT stymulato-rem uwagi wzrokowo-słuchowej był biały dysk o średnicy 150 pikseli na czarnym tle, prezentowany synchronicznie z tonem prostym o częstotliwości 1 kHz. Próbka BT, podobnie jak pozostałe próbki wykorzystane w badaniu, była wyświetlana na ekranie monitora komputerowego o rozdzielczości 1280x1024 pikseli. Zastosowano łagodne zwiększanie i zmniejszanie poziomu dźwięku (ang. fade in, fade out) w celu wyelimino-wania charakterystycznych trzasków. Czas trwyelimino-wania próbki wizyjno-fonicznej testu pod-stawowego wynosił 8080 ms. Próbka zawierała serię ośmiu segmentów „bodziec + przerwa”, przy czym przed pierwszym segmentem występowała przerwa o czasie trwa-nia 720 ms. Rys. przedstawia strukturę czasową testu podstawowego BT w sposób graficzny. Rys. Struktura czasowa testu podstawowego Czas trwania bodźca wizyjno-fonicznego wynosił 200 ms, a wartość ta nie była dobrana w sposób przypadkowy. W związku z faktem, że próbka BT została przygo-towana jako zwyczajny plik wizyjno-foniczny odtwarzany z częstotliwością 25 klatek na sekundę, czas trwania bodźca powinien być wielokrotnością liczby 25 w celu zachowa-nia synchronizacji pomiędzy pobudzeniem wzrokowym i słuchowym. Próbka BT była odtwarzana w trzech różnych konfiguracjach w czasie badania. We wszystkich konfigu-racjach ścieżka dźwiękowa próbki była taka sama, a bodziec słuchowy był monofo-93 niczny, co oznacza, że w czasie odtwarzania próbki w dwukanałowym systemie stereo-fonicznym z lewego i prawego kanału emitowany był dźwięk o takim samym poziomie. W pierwszej konfiguracji prezentowana była tylko ścieżka dźwiękowa próbki BT. W drugiej konfiguracji ze ścieżką dźwiękową zsynchronizowany był bodziec wzrokowy w postaci białego dysku. Środek dysku pokrywał się z punktem o współrzędnych (320, 512), co oznacza, że współrzędna odcięta pokrywała się z ¼ szerokości ekranu, zaś współrzędna rzędna – z połową wysokości ekranu. W trzeciej konfiguracji próbki BT środek dysku pokrywał się z punktem (960, 512), czyli współrzędna odcięta leżała w ¾ szerokości ekranu. Na rys. w sposób graficzny przedstawiono położenie białego dysku stymulującego uwagę wzrokową badanego zarówno w drugiej, jak i w trzeciej konfiguracji próbki BT. W punkcie 1 w Załączniku B niniejszej rozprawy scharaktery-zowano poszczególne konfiguracje próbki BT. a) b) Rys. Położenie bodźca wzrokowego w badaniu podstawowym: a) druga konfiguracja próbki BT, b) trzecia konfiguracja próbki Drugi rodzaj próbek wykorzystanych w przeprowadzonych badaniach stanowiły fragmenty rzeczywistych filmów. Przyjęto, że badaniu poddany zostanie zarówno kon-wencjonalny obraz wizyjny (film 2D), jak i wizyjny obraz stereoskopowy (3D) [41]. Badanie wpływu kierunku patrzenia na lokalizację pozornego źródła dźwięku (wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku) z wykorzystaniem trójwymiarowego materiału wizyjnego stanowi innowację w stosunku do prowadzonych dotychczas badań korelacji wzrokowo-słuchowych w kontekście lokalizacji pozornego źródła dźwięku w panora-mie stereofonicznej. Przygotowanie próbek wizyjno-fonicznych z obrazem 3D wyma-gało pozyskania filmów 3D w formacie umożliwiającym swobodny wybór pożądanych fragmentów nagrania. Zdecydowano się na wykorzystanie fragmentów filmów zapisa-94 nych w formacie Blu-ray 3Ds[157]. Rozdzielczość klatki każdej składowej (lewej i pra-wej) obrazu stereoskopowego zapisanego na nośniku Blu-ray w tym formacie wynosi 1920x1080 pikseli (powszechnie nazywana rozdzielczością „Full HD” – ang. Full High Definition). Ponadto, możliwe było przekonwertowanie filmu 3D z formatu Blu-ray 3D do tak zwanego formatu „side-by-side”. W formacie „side-by-side” lewa i prawa skła-dowa obrazu są połączone ze sobą jedną krawędzią w płaszczyźnie poziomej z zacho-waniem pełnego rozmiaru klatki każdej składowej. Dlatego rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego, którego każda ze składowych jest zapisana w rozdzielczości Full HD, wynosi 3840x1080 pikseli. Taki format zapisu obrazu stereoskopowego nie posia-da w języku polskim odpowiedniego określenia, natomiast w literaturze anglojęzycznej nazywa się go formatem „side-by-side 100%”. Przykładowa klatka obrazu stereosko-powego w tym formacie została przedstawiona na rys. Rys. Ramka obrazu 3D w formacie side-by-side 100%, rozdzielczość: 3840x1080 pikseli W badaniach wykorzystano próbki wizyjno-foniczne stanowiące fragmenty fil-mów dostępnych na rynku (w czasie przygotowywania materiału badawczego) w for-macie Blu-ray 3D. Pozyskano następujące filmy 3D: „Alicja w Krainie Czarów”, „Ava-tar”, „Piranha 3D” oraz „Resident Evil: Afterlife”. W celu przekonwertowania filmów z formatu Blu-ray 3D do łatwo edytowalnego formatu MKV czy AVI wykorzystano licencję na aplikację DVDFab Blu-ray 3D Ripper dostępną w zestawie narzędzi DVD-Fab 8. Program ten umożliwia konwersję materiału wizyjno-fonicznego zapisanego w formacie Blu-ray 3D do następujących formatów: MKV, AVI, MP4 oraz WMV. Po-mimo, że program pozwala na zapisanie obrazu stereoskopowego w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości 3840x1080 pikseli, zdecydowano się na zapisanie obrazu o rozmiarze klatki 1440x406 pikseli. Wybór klatki o takim rozmiarze wynikał bezpośred-95 nio z ograniczonej mocy obliczeniowej systemu śledzenia wzroku, który jednocześnie wyświetlał próbkę wizyjno-foniczną oraz przetwarzał obraz z wbudowanej w nim ka-mery w celu wyznaczenia PoR. Problem ten dotyczył zarówno komercyjnego systemu Tobii T60, jak i opracowanego w Katedrze Systemów Multimedialnych systemu CO. Mniejszy rozmiar klatki umożliwił płynne odtwarzanie materiału badawczego przy jed-noczesnym zapisie punktów fiksacji. Poniżej przedstawiono kolejne kroki przygotowania materiału wizyjno-fonicznego. Ze względu na różne ograniczenia systemowo-technologiczne zastosowa-ne podejście wymagało wielu działań. Po przekonwertowaniu filmów 3D do formatu AVI okazało się, że w przypadku każdego przekonwertowanego w ten sposób filmu, indeks kontenera AVIs jest niepoprawny. Choć możliwe było odtwarzanie pliku AVI z uszkodzonym indeksem, okazało się, że nie jest możliwe przewijanie filmu w trakcie odtwarzania oraz wybranie pożądanego fragmentu filmu i poprawne zapisanie go do nowego pliku. W związku z powyższym przekonwertowano wszystkie filmy 3D do formatu MKV, który pozwolił na swobodny wybór fragmentu filmu. Niestety, ze względu na ograniczenia wynikające z wymagań systemów Tobii T60 i CO, które współpracują jedynie z filmami w formacie AVI, konieczne okazało się zapisanie wy-branego fragmentu filmu do formatu AVI. Wspomnieć należy, że wszystkie wymienio-ne wyżej filmy posiadają ścieżkę dźwiękową przygotowaną w systemie dźwięku doo-kólnego Założono, że w materiale badawczym pozyskanym z filmów 3D towarzy-szący obrazowi dźwięk będzie przestrzenny (dookólny) – ang. surround sound. Program DVDFab Blu-ray 3D Ripper umożliwia zapisanie ścieżki dźwiękowej filmu w formacie DTS bez ingerencji w rozkład pozornych źródeł dźwięku w wielokanałowej panoramie stereofonicznej. Ścieżki dźwiękowe wybranych fragmentów filmów zapisano właśnie w formacie DTS. Program VirtualDub obsługujący skrypty AVS (Avisynth) pozwala na wczytanie filmów w formacie MKV i eksport do formatu AVI, ale niestety jednocze-śnie dokonuje automatycznej konwersji formatu ścieżki dźwiękowej „w dół” (ang. dow-nmix) – z dźwięku sześciokanałowego ( do dźwięku dwukanałowego ( W związku z powyższym do programu VirtualDub wczytano dwa strumienie wizyjno-foniczne: jeden w formacie MKV, drugi w formacie AVI. Z pierwszego strumienia wyekstrahowano ścieżkę obrazu wizyjnego, z drugiego zaś – ścieżkę dźwiękową. Takie 96 podejście pozwoliło na pozyskanie materiału badawczego w postaci pożądanych frag-mentów filmów w formacie „side-by-side 100%” o rozdzielczości klatki obrazu stereo-skopowego 1440x406 pikseli i ścieżce dźwiękowej z dźwiękiem sześciokanałowym ( zakodowanym w formacie DTS. Przedstawioną powyżej metodykę pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w założonym wcześniej formacie zobrazowano w postaci schema-tu blokowego na rys. Rys. Schemat blokowy pozyskania próbek wizyjno-fonicznych w formacie AVI w wyniku konwersji z formatu Blu-ray 3D Niestety, pomimo przygotowania próbek wizyjno-fonicznych z dźwiękiem doo-kólnym, podczas badań odtwarzany był dźwięk dwukanałowy ( Wynikało to bez-pośrednio z faktu, że komercyjny system Tobii T60 nie był wyposażony w wielokana-łową kartę dźwiękową, która umożliwiłaby odtworzenie dźwięku dookólnego zakodo-wanego w formacie DTS. Dlatego dla zachowania systematycznego charakteru badań w drugiej serii eksperymentów – z wykorzystaniem systemu CO, odtwarzano dźwięk dwukanałowy, pomimo że system śledzenia wzroku opracowany w Katedrze Systemów Multimedialnych umożliwia prowadzenie badań z wykorzystaniem materiału z dźwię-kiem dookólnym. Jednak należy zaznaczyć, że praktycznie w całym przygotowanym materiale badawczym dźwięk dookólny nie odgrywał najważniejszej roli, ponieważ w kanałach LS (ang. left surround) oraz RS (ang. right surround), odpowiedzialnych za efekt przestrzenności dźwięku zawarta była jedynie informacja o tak zwanym tle akustycz-nyms prezentowanej sceny. 97 Ponieważ nie jest możliwe wyświetlanie obrazu trójwymiarowego na monitorze systemu Tobii T60 w technice innej niż anaglifowa, wybrane próbki wizyjno-foniczne przeznaczone do wyświetlania obrazu stereoskopowego, przygotowano właśnie w technice anaglifowej. Ostateczna rozdzielczość klatki obrazu stereoskopowego wynosi-ła zatem 720x406 pikseli. Poza tym, w przypadku wybranych próbek wizyjno-fonicznych stanowiących fragmenty filmów fabularnych poza próbkami z obrazem 3D przygotowano również próbki z obrazem 2D oraz próbki w wersji z napisami w języku polskim. Celem przygotowania różnych konfiguracji tej samej próbki było zbadanie wpływu trzeciego wymiaru obrazu oraz wpływu czytania polskich napisów na lokali-zowanie pozornego źródła dźwięku w panoramie stereofonicznej. W Załączniku B w punktach 2–7 scharakteryzowano poszczególne próbki testowe, opracowane na pod-stawie fragmentów filmów 3D. Poza próbkami testu podstawowego oraz fragmentami rzeczywistych filmów, ba-dania przeprowadzono również z wykorzystaniem próbek wizyjno-fonicznych przygo-towanych przez autora rozprawy. Próbki te stanowią fragmenty nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zarejestrowanego w technice stereoskopowej. Autor zare-jestrował obraz trójwymiarowy z wykorzystaniem dwóch identycznych kamer (firmy Panasonic, model AG-HMC151E), umieszczonych na specjalnej podstawce, zapewnia-jącej ich stabilne, równoległe położenie. W ramach dygresji warto zaznaczyć, iż wspo-mniana podstawka umożliwiająca równoległe zamontowanie dwóch kamer nie posiada jednoznacznego polskiego określenia czy terminu. Środowisko naukowe Politechniki Poznańskiej, opracowujące metody kodowania obrazów stereoskopowych konse-kwentnie nazywa tę podstawkę „dubletem kamerowym” [37]. Poza tym określeniem można również spotkać się z terminem „rig kamerowy”, który stanowi bezpośrednie przełożenie z języka angielskiego (ang. camera rig). To drugie określenie traktuje się jed-nak jako żargon techniczny środowiska filmowego. W związku z tym, że pojęcie „du-blet” może kojarzyć się niejednoznacznie, podstawka umożliwiająca zamontowanie dwóch kamer na statywie będzie nazywana w ramach niniejszej rozprawy po prostu „podstawką kamerową”s. Dwie kamery zamontowane w sposób równoległy na „pod-stawce kamerowej” przedstawiono na rys. Nagranie wizyjne koncertu zrealizowano zgodnie z podstawowymi zasadami rejestracji obrazu stereoskopowego. Kamery 98 umieszczone na „podstawce kamerowej” w minimalnej odległości od siebie. Odległość pomiędzy środkami obiektywów kamer, czyli tak zwana stereobazas wynosiła 145 mm. Rys. Rejestracja obrazu stereoskopowego z wykorzystaniem „podstawki kamerowej” Szerokość stereobazy w przypadku wykorzystanego zestawu rejestrującego obraz stereoskopowy wynikała z wymiarów kamer. Odległość równa 145 mm stanowi mini-malną odległość, w jakiej mogą znajdować się środki obiektywów wykorzystanych ka-mer. Istnieje reguła, pozwalająca na określenie szerokości stereobazy, dla której percy-powany przez widza efekt 3D nie wywołuje poczucia dyskomfortu. Jest to tak zwana „reguła 3%”, którą wykazano w sposób empiryczny [96] [146]. Zgodnie z „regułą 3%” szerokość stereobazy powinna wynosić 1/30 odległości pomiędzy zestawem rejestrują-cym a pierwszym planem znajdująrejestrują-cym się na scenie. Oznacza to, że na każdy 1 m tej odległości powinno przypadać 25 mm szerokości stereobazy. Regułę tę można odwró-cić w celu ustalenia odległości zestawu rejestrującego od obiektu znajdującego się w pierwszym planie. Zatem, zgodnie z „regułą 3%” optymalna odległość zestawu reje-strującego o szerokości stereobazy równej 145 mm wynosi 5,8 m. Ze względu na wy-miary pomieszczenia i panujące w nim warunki, odległość ta nie została zachowana. W rzeczywistości zarejestrowano obraz trójwymiarowy w mniejszej odległości zestawu rejestrującego od pierwszego planu, ale w procesie postprodukcji (przygotowania obra-zu stereoskopowego z wykorzystaniem zarejestrowanej lewej i prawej składowej) zmie-niono rozsunięcie składowych w płaszczyźnie poziomej, co pozwoliło na uzyskanie prawidłowego efektu 3D (poprawnej fuzji). Wspomniana „reguła 3%” ma zastosowa-nie tylko w przypadku tworzenia wizyjnego obrazu stereoskopowego, który w założe-99 niu ma być wyświetlany na niewielkich wyświetlaczach, takich jak monitory kompute-rowe czy ekrany telewizyjne [96] [146]. Należy pamiętać, że w przypadku rejestracji obrazu trójwymiarowego z wykorzy-staniem dwóch kamer bardzo ważna jest kwestia synchronizacji zapisu obrazu i dźwię-ku przez kamery. W przypaddźwię-ku nagrania koncertu skrzypcowo-fortepianowego zasto-sowano jednocześnie dwie proste metody synchronizacji. Po pierwsze, zapis w rach uruchomiono za pomocą pilota. W nagraniu wykorzystano dwie identyczne kame-ry, zatem ich włączenie nastąpiło w tym samym momencie. Ponadto, po każdym włą-czeniu zapisu w kamerach klaśnięto dłońmi. Klaśnięcie jest widoczne w przebiegu cza-sowym sygnału dźwiękowego (ang. waveform) jako charakterystyczny „pik” o wysokiej amplitudzie i krótkim czasie trwania (charakter impulsowy). Dwa strumienie wizyjne lewej i prawej składowej obrazu stereoskopowego można w stosunkowo łatwy sposób z sobą zsynchronizować właśnie na podstawie położenia tego „piku” w ścieżkach dźwiękowych obu strumieni. Podczas rejestracji obrazu trójwymiarowego zadbano o zachowanie identycznych ustawień (na obu kamerach) następujących wielko-ści/parametrów: balans bieli (ang. white balance – WB), wartość przysłony (ang. iris), długość ogniskowej (ang. focal length). Zestaw rejestrujący ustawiono względem sceny w taki sposób, aby każdy z instrumentów zajmował odpowiednią część kadru – skrzypce znajdowały się w lewej części, zaś pianista – w prawej części kadru. Dźwięk zarejestro-wano za pomocą przenośnego rejestratora dźwięku Zoom H4 (2 kanały, częstotliwość próbkowania: 48000 Hz, rozdzielczość bitowa: 16 bitów). Jak wspomniano we Wprowadzeniu, jednym z wątków przeprowadzonych w ra-mach niniejszej rozprawy eksperymentów było zbadanie zjawiska skalowalności wpły-wu ściągającego obrazu na percepcję dźwięku, zgodnie z którym wielkość wyświetlacza, na którym prezentowany jest materiał wizyjny, nie wpływa istotnie na wpływ ściągający obrazu na percepcję dźwięku. W celu przeprowadzania badań skalowalności wybrane próbki testowe były prezentowane badanym w 3 różnych konfiguracjach. Wyjściowy rozmiar klatki obrazu miał wymiar 1280x1024 pikseli. Próbki wizyjne o takim rozmia-rze klatki powstały w wyniku prozmia-rzeskalowania klatki obrazu o rozmiarozmia-rze 720x406 pikseli do tego rozmiaru z zachowaniem oryginalnych proporcji obrazu. Materiał badawczy o takich wymiarach klatki wyświetlano w dwóch różnych ustawieniach stanowiska ba-100 dawczego. W pierwszym ustawieniu stanowisko badawcze było skonfigurowane typo-wo, to znaczy obraz był wyświetlany na ekranie monitora systemu śledzenia wzroku, a badany był oddalony od ekranu o 60 cm. W drugim ustawieniu badany oglądał obraz wyświetlany na ekranie projektora i był oddalony od niego o 285 cm. Dokładniejszą charakterystykę tych dwóch konfiguracji stanowiska badawczego zamieszczono w pod-rozdziale W trzeciej konfiguracji prezentacji materiału badawczego szerokość klat-ki obrazu prezentowanego badanemu była ponad 2,5 razy mniejsza w porównaniu z szerokością klatki w konfiguracji typowej i wynosiła 480 pikseli. Podobnie, jak w przy-padku próbek wizyjno-fonicznych o wyjściowym rozmiarze klatki obrazu równym 1280x1024 pikseli, zastosowano tak zwaną kaszetęs, czyli czarny margines w górnej i dolnej części ekranu (ang. letterbox) oraz odpowiednio szeroki czarny margines po lewej i prawej stronie obszaru wyświetlania właściwego obrazu. Takie rozwiązanie zapewniło poprawną projekcję materiału badawczego zarówno na monitorze systemu Tobii, jak i systemu CO. Warto zaznaczyć, że obraz w próbkach wizyjno-fonicznych, których sze-rokość klatki została pomniejszona 2,5-krotnie w stosunku do klatki wyjściowej przy-gotowano zgodnie z zasadą zmniejszania rozmiaru klatki obrazu z zachowaniem jego zawartości. Współcześnie, dopasowanie zawartości obrazu do wymiarów wyświetlacza, nieza-leżnie czy jest to ekran telewizora, monitora komputerowego czy przenośnego urzą-dzenia multimedialnego, nie stanowi problemu. W przeszłości natomiast był to zna-czący problem. Telewizyjna emisja filmu, który był realizowany z myślą o projekcji w kinie, wymagała specjalnego przygotowania materiału wizyjnego. Opracowana została wówczas technika nazywana w literaturze anglojęzycznej „pan & scan” (pol. – w wol-nym tłumaczeniu – panoramowanie i skanowanie obrazu). Technika „pan & scan” polegała na dopasowaniu obrazu panoramicznego do wyświetlania na ekranie o innych propor-cjach (najczęściej 4:3) poprzez usuwanie bocznych fragmentów obrazu. Często pozo-stawiany był środkowy fragment obrazu, jednak stosowało się również technikę ka-drowania dynamicznego, polegającą na tym, że fragment obrazu poruszał się, podąża-jąc za akcją lub po prostu za istotnym elementem danej sceny [169]. Przykładowe klatki próbek testowych przedstawiono na rys. 101 a) b) Rys. Różne konfiguracje próbki testowej a) szerokość klatki i szerokość obszaru wyświetlania: 1280 pikseli; b) szerokość klatki: 1280 pikseli, szerokość obszaru wyświetlania: 480 pikseli Należy wspomnieć również o zastosowanym kodeku wizyjnym, którym skom-prymowano próbki wizyjno-foniczne, stanowiące materiał badawczy przeprowadzo-nych eksperymentów. Wszystkie próbki zostały skomprymowane kodekiem XviD MPEG-4 w trybie kodowania jednoprzebiegowego (ang. single pass) z ustawieniem pa-rametru „jakość‟ na wartość maksymalną.
jeden z systemow filmu panoramicznego
